อาหารขยะ

อาหารขยะ

“ลำยองอธิบายหน่อยสิว่าทำไมเขาถึงได้เรียกบรรดาอาหารจานด่วนทั้งหลายว่าอาหารขยะ” เขี้ยว เพื่อนรุ่นเก่าของผู้เขียนถามขึ้นมาลอยๆ เมื่อที่เราสองคนไปนั่งรอแช่พรรคพวกอยู่ในภัตตาคารอาหารขยะ

“นายจะกินอาหารเขายังมานั่งนินทาเขาอีก เดี๋ยวก็โดดไล่ออกจากร้านไม่ทันหรอก” ผู้เขียนพูดเสียงเบาคล้ายกระซิบ

“มันก็จริงนี่ ใครๆเขาก็รู้ว่าร้านแฮมเบอร์เกอร์อเมริกันอย่างนี้ขายแต่อาหารขยะทั้งนั้น ทำไมมันถึงได้เป็นขยะอยากจะรู้ไว้เสริมบารมีสักหน่อย” เขี้ยวย้อน

“ตอบให้ก็ได้ คืออย่างนี้ ตามหลักโภชนาการเขาแนะนำให้กินแป้งไม่ขัดสีมากนักให้แยะเข้าไว้ โปรตีนพอสมควร ลดน้ำตาล ลดเกลือแร่ แล้วก็ลดไขมัน แถมเพิ่มผักให้เยอะๆ” ผู้เขียนเริ่มอธิบาย

“อาหารที่แนะนำอย่างนั้นเรียกว่าอาหารมาตรฐานไม่ใช่อาหารขยะ” เขี้ยวออกความเห็น

“แล้วเจ้าแฮมเบอร์เกอร์มันเป็นขยะตรงไหนล่ะเพื่อน” เขี้ยวถามต่อ

“อาหารตามภัตตาคารพวกนี้สังเกตดูเอาเถอะ มีแป้งไม่มากนักทั้งยังเป็นแป้งขัดขาว เนื้อมากไปหน่อย

ทั้งยังเป็นเนื้อบดซึ่งมีไขมันแทรกอยู่มากเป็นไขมันเกรดต่ำเพราะเป็นไขมันสัตว์ มีไขมันอิ่มตัวสูง คอเลสเทอรอลสูง สร้างปัญหาโรคหัวใจ” ผู้เขียนเริ่มเข้าเรื่อง

“ ไขมันที่แนะนำว่าให้น้อยเข้าไว้  ปรากฏว่าในอาหารขยะจะมีสูง เป็นไขมันจากเนื้อสัตว์ ไขมันอิ่มตัวจากมายองเนส จาดอาหารทอดๆทั้งหลาย เรียกว่าคำนวณพลังงานแล้วอาจจะมีไขมันอยู่สูงกว่าร้อยละ 40 เชียวนะเพื่อน เขาแนะนำว่าไม่ควรมีไขมันมากกว่าร้อยละ 30 ของพลังงานที่ควรได้รับต่อวัน” ผู้เขียนอธิบาย

“ น้ำตาลกับเกลืออที่แนะนำให้น้อยลงกลับมีตั้งเยอะแยะ น้ำตาลในซอส  ในขนมพาย  ในน้ำอัดลม เกลือในเนื้อ  เกลือในมันฝรั่งทอด นายกินแฮมเบอร์เกอร์ขนาดใหญ่หนึ่งชิ้นนายอาจจะได้เกลือเกินความต้องการของร่างกายทั้งวัน เกลือมันแยะถึงขนาดนั้น” ผู้เขียนพูดต่อ เขี้ยวตั้งใจฟัง

“ ผักที่เขาแนะนำให้เพิ่มปริมาณมากเข้าไว้ แต่ในอาหารขยะแทบจะไม่มีผักเลย” ผู้เขียนตบท้าย

“นักโภชนาการเขาแนะอะไรไว้ ภัตตาคารพวกนี้เอามาทำตรงกันหมด สรุปอย่างนี้จะได้ไหม” เขี้ยวถาม

“เหมาะเหม็งเลยเพื่อน  โรคหัวใจและหลอดเลือด โรคอ้วน โรคเบาหวาน หรือโรคอะไรต่อโรคอะไรดูเหมือนจะมารวมตัวอยู่แถวภัตตาคารพวกนี้แหละ ทั้งอาหารประเภทพิซซ่า แฮมเบอร์เกอร์ ไอศกรีม โดนัต  ไก่ทอด บรรดาอาหารจานด่วนทั้งหลายนี้แหละตัวอันตรายทั้งนั้น” ผู้เขียนสรุป

“ ฟังดูแล้วก็น่าห่วง สรุปได้ว่านายแนะนำไม่ให้กินใช่ไหมเพื่อน” เขี้ยวถาม

“ไม่ถึงขนาดห้ามเด็ดขาดหรอก เพียงแต่ให้ลดลงบ้างเท่านั้น” ผู้เขียนตอบคำถามสุดท้ายก่อนที่เราทั้งคู่จะหยิบแฮมเบอร์เกอร์ขยะใส่ปาดเคี้ยว จะไม่กินก็เสียดาย มื้อนี้ผู้เขียนเป็นผู้จ่ายเสียเอง